Miroslav Miletić

Miroslav Miletić (Sisak, 22. august 1925.) kompozitor, violinist i muzički pedagog.
Osnovao je gudački kvartet Pro Arte. Pomovisao je folklornu i crkvenu muziku, sa naglaskom na kapacitete sa ostrva Hvar. Dobitnik je brojnih priznanja i nagrada među kojima je i nagrada Porin za životno djelo.
Miroslav Miletić je diplomirao 1953. godine na Muzičkoj akademiji u Zagrebu, smjer violina kod profesora Ivana Pinkave. Smjer Kamerne muzike završio je kod profesora Antonia Janigroa. Pohađao je privatni studij kompozicije u Zagrebu, Salzburgu, Hilversumu i Darmstadtu. U Pragu se usavršavao za violu (L. Czerny) i komponovanje (Pavel Bořkovec). Sa gudačkim kvartetom Pro Arte kojeg je utemeljio 1960. godine, profilirao je savremenu muziku domaćih autora. Održao je brojne koncerte po zemljama Evrope, Amerike, Afrike i bivšeg Sovjetskog Saveza.
Njegov kompozitorski opus nastaje na temelju iskustava tradicionalnog muzičkog govora i primjeni muzičke avangarde u mnogim njegovim djelima.
To se očituje u nekim Miletićevim najpoznatijim djelima kao u eklatantnom primjeru “novoga romantizma”, klavirskom koncertu iz 1987. godine naslovljenom “Stilske vježbe” te “Danza per violino solo”, “Folklorne kasacije”, u gudačkim kvartetima ( Drugi kvartetm nazvan “Dalmatinski”), Sonati za violu i klavir, Sonatini za violinu i gitaru te u Hrvatskoj suiti za gitaru. 
U Sisku se od 2001. godine održava manifestacija pod nazivom “Dani Miroslava Miletića”. 
Miroslav Miletić umro je 2018. Godine u Zagrebu.
Ono što predstavlja raritet u bogatom stvaralaštvu Miroslava Miletića jeste prvi komad elektronske muzike na prostorima cijele bivše Jugoslavije, ali i mnogo šire  Radi se o Miletićevoj „Lamentaciji za violu i električne zvukove“, nastao davne 1962. Godine.
Komad sadrži elemente eksperimentalne klasike, avangardnog popa i čak zadire u kasniju Harsh Noise formu.
Komad je podložan emitovanju AM i FM radijskih frekvencija, u živom izvođenju odaje elemente psihodeličnog industrial izražaja, a nastao je čak četrnaest godina prije Žan Mišel Andre Žarovog albuma Oxygene (1976).