Recenzije: Bombarder – Sa dna groba (2024.)

Gdje nalazite inspiraciju za Vaše djelo, jedno je od četiri osnovna pitanja vezana za nastalu umjetnost.
Stanujući tada u Ulici Hamze Hume u najstrožom centru Sarajeva Nenad Kovačević je novinarki Hard Metal magazina kroz smijeh odgovorio: “u mesari Brajlović, preko puta.”
Mnogo je vode proteklo od tad, a još ni jedna armija svijeta nije razvila protiv- vazdušni sistem za kasetne bombe sa sadržajem ” Čuvajte se nevjernici našminkanih lica…”
A možda nijedan bend uopšte, vezano za  sudbine članova benda nije prošao to što Speed Metalci jesu ( prim. Aut.:Lynard Skynard).
Pričamo o danima kad je vladala opšta zabrinutost da li će poslije Dave Lombarda više bilo šta biti isto i da će Paul Bostaph oskrnaviti dotadašnji rad.
Bombarder nije samo preletio sva iskušenja, već je strateški, muzički i na svaki drugi način napredovao. Nije pretjerano reći da je danas Bombarder među pedeset ili sto možda ne najuspješnijih, ali najutjecajnijih Metal bendova na svijetu.
Ako bi scenu grubo podijelili na američku, britansku, njemačku, skandinavsku i istočno-evropsku, predvodnik potonje po svim parametrima bio bi Bombarder.
Poslednja decenija prošlog i prva novog milenijuma bile su pune iskušenja za definiciju muzičkih ostvarenja. Sa zebnjom se čekao novi album giganata poput Slayer ili Iron Maiden i na koji način će izbjeći hiper razvijanja novih pravaca i digitalizaciju produkcije i ostati svoji.
“God Hate Us All” ili “Diablos in Musica” nekoga bi oduševili, nekog razočarali. Nakon zuba vremena albumi izdati u tom periodu pod uticajima Progressiv ili Nu Metal- a, ili Grunge produkcije i novog oblika crossover- a izražaja ostali su u srcu samo najvjernijih fanova.
Šta je (po)činila Metallica ne treba ni pominjati.
Nešo i Bombarder nisu imali tu vrstu dileme: Bili su i ostali svoji i ortodoksni.
Čak i najklizaviji potez, neupotrebljavanje engleskog jezika, na kraju je doveden do kulminacije: Prevest ćemo i “Flag of Hate”.
Ignošući merchenise norme kroz čitavu karijeru ( fanovi su najčešće nosili DYS majice) Bombarder je  sa osmijehom druge posmatrao mutnim u virovima mainstream-a.
Jedino krupno iskušenje na ovom polju desilo se pečenjem domaće rakije SpeedKillovače i Bez Milovače ( eng. Prev. op. Aut : UbrzoUbijavače i NoMercylovače).
26. Januara 2024. Godine mrak noći ugledao je muzički i tekstualno perfektan album “Sa dna Groba”. Tekstovi predstavljaju sirove zrele misli neisforsirane rimom i svojim britkošću podsjećaju na šesto ili osmo – stihovne tekstove sa epohalnog djela “Bez milosti”. Simfonijski orkestar je nikad uhodaniji. Melodije se raširene, pjesme se harmonično razlikuju ne gubeći na žestini i dinamici  Album ima i sklad i širinu. Rif – most iz naslovne numere donosi miris “Noći užasa” što je nevjerovatan detalj.
Bombarder ne odstupa ni milimetra.
Godine ne znače ništa.
“Sa dna groba”  svojim kapacitetima daje poruku da sve kasetne bombe još nisu izručene.
 Najvažniji adut benda, nastupi uživo bi tek trebali da začine ljeto koje dolazi. Mnogobrojni nastupi su zakazani i nema sumnje da fanovi neće biti uskraćeni za nepatvoreno ludilo motorhedizovanog Speed Metala i jedinstvene energije Nenada Kovačevića.
Bože zdravlja, kraj se ne vidi.

* Vodenih runa je bilo osam, ali se taj broj ne izgovara. Kaže se da ih ima sedam i jedan (jer je prema vjerovanju osmi dan kada se sudbina liječi od ljudi, pa ne dozvoljava da je iko uznemirava) – otud i sedmica (u danima), što se nedjeljom završava.
Vještina zapisa runa zavisi od plesa duše oko srca. Što je žarnija želja, to je sila jača. Vodene rune nisu od kazne i oružja. Samo napredak, sreća i spokoj. Destruktivnih tonova nema. Bijahu i sad su pjesma.
Trenutak je u kom se sa ritualne stanice molitvom iskazuje bol i tamniči nemir, ispisuje se jedna iz runske nomenklature i zadržava se dah,  trenom završetka mjesto se rune prstom dodirne kako bi sudbina znala ko je umoljava i koja joj duša piše.
“Sa dna groba” je sedmi i jedan album Bombardera plus “Sarajevo- Novi Sad” video uradak i “Hail to Bombarder” izdanje za skoro četiri decenije rada.
Da ih bude još bar toliko. Ma koja pročistćena duša da je nekad zaštitnički runu Algiz nježno ispisala na obzoru Bioštice, Miljacke ili Dunava.

“U tupim noćima
  Kad se čuju krici demona i anđela
  Kad krv u žilama proključa
  U požaru zmije pište
  Na svoju vagu život stavi
  Kad gubiš, a kad dobijaš
  Na svoju vagu život stavi”